روان كننده بتن
روان كننده بتن كه با شهرت كاهنده آب بتن در امر افزودني هاي بتن شناخته مي شود ، ميزان آب مورد نياز براي اختلاط بتن را تا حد قابل توجهي كاهش مي دهد. نحوه عملكرد روان كننده بتن به اين صورت است كه با نشتن برذره هاي سيمان و بوجود آوردن نيروي دافعه ميان اين ذره ها باعث رواني بتن ميشود.
امتيازهاي مصرف روان كننده بتن
با استفاده روان كننده بتن ، اين مواد آلي يا تركيبات آلي معدني ، از امتياز هاي ويژه اي برخوردار مي شويم كه از آن ميان مي توان به موارد زير اشاره كرد:
- افزايش عملكرد بتن بدون تغيير در نسبت آب به سيمان و در نتيجه بهبود كيفيت مقاومت بتن
- سهولت در عمليات تراكم بتن و عدم آب انداختن بتن
- ميزان مورد توجهي صرفه جويي در مقدار مصرف سيمان بتن
- افزايش اثر مقاومت الكتريكي در بتن سخت شده
- قابليت سازگاري با اكثرسيمان ها و مواد جانشين آن
- بهبود پيدا كردن توانايي پمپاژ شدن و كم كردن استهلاك تجهيزات
- كاهش نفوذ پذيري بتن و افزايش مقاومت
- كاهش تمايل جداشدن ذرات بتن از همديگر
روان كننده بتن وانواع آن
عموما روان‌كننده ها به سه گروه روان كننده بتن و فوق روان كننده بتن و ابر روان كننده بتن تقسيم مي‌شوند.
اين گروه از روان كننده بتن داراي قدرت كاهش آب حداكثر ۱۵٪ براي بتن روان و ۱۲٪ جهت بتن هاي نيمه شل مي باشد. از آنجاييكه اين مواد روان كننده بتن در آغاز و در دهه ۵۰ ميلادي ساخته شدند به عنوان نسل اول روان كننده ها شهرت دارند. اين روان كننده ها داراي ميزان مصرف مختلفي هستند رايج ترين آنها ليگنو سولفونات ها هستند.
فوق روان كننده ها داراي اثري بسياري قدرتمندتر از روان كننده بتن هستند. اين نوع از روان كننده بتن اين قابليت را دارند كه باعث كاهش آب زياد بتن يا افزايش زياد رواني بتن يا حتي هر دوي اين موارد به طور توام گردند. قدرت كاهندگي اين مواد در شرايط ايده آل تقريبا ۲۵٪ و در شرايط معمولي ٪ ۱۸ تا ۱۲٪ است. قدرت كاهش آب در اين فوق روان كننده ها نبايد كمتر از ميزان ۱۲٪ باشد. ملامين فرمالدئيد با غلظت بالا و يا نفتالين فرمالدئيد سولفات شده باغلظت بالا از جمله رايج ترين و پر مصرف ترين نوع اين فوق روان كننده ها هستند. اين دسته نسل دوم روان كننده بتن محسوب مي شوند.
ابر روان كننده ها در ايده آل ترين شرايط قدرت كاهش آبي حداكثر۳۵% تا ۴۵٪ دارند . قدرت اين ابر روان كننده ها در بتن هاي نيمه شل تا ۳۰% محدود مي شود. عموما اين مواد به شكل مايع هستند. اسيدهاي پلي كربوكسيليك هيدروكسيلاتي و مواد اتري ، همينطور آكريلات ها از انواع اين گروه هستند. مصرف اين ابر روان كننده ها در دهه ۹۰ ميلادي رايج گرديد و دليل اين جذابيت زياد آنها اين است كه سعي مي كنند ميزان بيشتري كاهش آب داشته باشند.
براساس كاربرد هم ميتوان گروه هاي متفاوت روان كننده بتن را به صورت زير دسته بندي كرد:
نوع ۱-كاربردكاهش دهنده آب در بتن با روان كننده بتن
نوع۲-كاهنده آب با ويژگي تاخير درگيرش بتن بوسيله روان كننده بتن
نوع۳-كاهنده آب با خاصيت زودگيرش بتن توسط روان كننده بتن
در حفظ رواني توسط روان كننده بتن هم بايد گفت اين مواد با هم متفاوت اند. برخي حفظ رواني را به مدت كم تر و برخي ديگر به مدت بيشتري دارا هستند. به طور كلي روان كننده هاي بتن نمي توانند اين خاصيت را براي زمان طولاني حفظ كنند. با بوجود آوردن تغييراتي يا افزودن موادي ميتوان اين خاصيت را درآنها بهبود داد.
تايخچه روان كننده بتن
روان كننده بتن در دهه ۵۰ ميلادي مواد و ويژگي هاي كاربرد آن در بتن شناخته و رايج شدند ، البته پيش از آن بعضي از افزودني هاي ديگر مانند آب بند كننده ها كاربرد جدي داشتند. در اواخر دهه ۶۰ ميلادي استفاده از افزودني هاي روان كننده تحولي بسيار بزرگ در صنايع بتني بوجود آورد و در نتيجه با مصرف فوق روان كننده ها در دهه ۷۰ ميلادي به اوج رسيد. در دهه ۸۰ ميلادي ابر روان كننده ها اختراع شدند و در دهه ۹۰ مصرف آن ها ترويج يافت و اساسا انقلابي در تكنولوژي بتن و عملكرد آن بدست آمد.
برچسب: روان كننده بتن، فوق روان كننده، ابرروان كننده، افزودني هاي بتن، بتن، ،
ادامه مطلب